Zo ziet Kyushu eruit vanuit de trein. Alles is aangeharkt, niet rijk maar bijzonder goed onderhouden. Opmerkelijk veel kleine begraafplaatsen, schijnbaar zonder bijbehorende gemeentes.
Toen ik een klein jongetje was had ik een tante (ze droeg een corset met baleinen) die af en toe zei: 'Even naar Charlie' en dan verdween. Al snel begreep ik dat ze dan naar het toilet ging. Daar dacht ik aan in mijn eerste hotel in Japan. Dat bezoek is een ervaring apart.
Op een controlepaneel kun je de verwarming van de toiletbril instellen, de douche op de anus voor mannen, idem tweezijdig voor vrouwen, de duur en de temperatuur van de spriets. Het is even wennen, maar het werkt bijzonder goed. Op een heuvel midden in de stad is 'Nagasaki Peace Park' aangelegd, een herdenkingsmonument met grote fonteinen en enorme verstilde zwart-wit-foto's die kort na de explosie gemaakt zijn. Daar worden ook de kille cijfers vermeld:
Letterlijk plat gegooid gebied: 6.7 miljoen m2 Aantal vernietigde huizen: 18.409; verbrand: 11,574; vernietigd: 1,326; zwaar beschadigd: 5,509 Aantal zwaar beschadigde structurele werken: 18.4093 Totaal aantal slachtoffers: 148.793; Doden:73.884; gewonden: 74.909 Dit bleef er over van een lagere school die op 1,4Km (!) afstand stond van de plaats waar 'Fat Man' de Japanse aarde raakte.
De koepel links staat - à la het Louvre in Parijs - op een halfondergronds museum in Nagasaki. Het museum staat op de plek waar de tweede atoombom (na Hiroshima) op Japan terechtgekomen is, om 11:02 uur. De stationsklok die later tussen het puin gevonden werd is een stille getuige.
Op 9 augustus 1945 vloog een B-29 met de Atoombom FatMan boven Kokura. Captain Charles Sweeney had de opdracht de aanval op zicht uit te voeren. Er hing echter teveel bewolking en Sweeney week uit naar het alternatieve doel, Nagasaki. Ook daar was het zicht slecht, het werd doelwit gemist. Bommenrichter Frederick Ashworth wierp de bom af op ongeveer drie mijl van het doelwit. Daardoor vond de explosie gedeeltelijk boven dunbevolkt gebied plaats. Bij de aanval vielen 39.000 doden en 25.000 gewonden. Tweemaal per dag vaart de Kobe, een draagvleugelboot, in vier uur naar Japan. Wanneer je aankomt in de haven van Fukuoka-Hakata zie je een tafereel dat in ieder geval mij aan de kernramp in Fukushima deed denken...
De laatste beelden uit Busan. In het Honsu-park werken tientallen onkruidbestrijders. Een hoed tegen de zon, een plamuurmes en geduld, dat is wat ze nodig hebben. Op de kade van de Jamalchi-vismarkt (de grootste van Zuid-Korea) staat een monument, gemaakt voor en door vissers.
En dit was die helm...
In Busan probeer ik twee banken, ze accepteren alleen 'Korean based mastercards'. Daar sta je dan voor joker met je 'worldwide ING-card'. In het hotel moet je betalen bij aankomst. In het hokje hierboven werkt (en woont?) de manager. Hij begrijpt het probleem. Hij instrueert zijn vrouw en te voet gaan we samen drie ATM's af: overal hetzelfde probleem. Hij vraagt of ik achterop zijn scooter durf. Ik krijg een helm - te klein natuurlijk - boven op mijn hoofd en we scheuren door het centrum van de stad. Ik klem me vast, probeer geen kramp te krijgen en niet bang te zijn. De City-Bank biedt uitkomst. Een paar honderdduizend Won rijker scheuren we terug, kris kras laverend over achtbaanswegen. Ik ben de man zeer dankbaar en een ervaring rijker. Hij grijnst en zegt: 'Pleasure, it's my job'. Een groot deel van de middag ontvlucht ik de hitte en werk bij Starbucks dagboek en blog bij. Vanavond, opnieuw op advies van mijn gastheer, eet ik in een op een tweede verdieping in de oude wijk weggestopt restaurant. Het is een ware ontdekking. Wanneer je de opgaande trap niet weet te vinden zou je nooit geloven dat dit restaurant bestaat (first floor is hier begane grond). Op de second floor (zie boven) is een buffet-restaurant: je betaalt bij de entree 9000 Won (= € 6,30) en maakt je eigen keuze. Vijf grote eilanden met voorgerechten vis, voorgerechten vlees, groentes, warm vis en vlees en desserts. Er is nog een aparte 'rawbar', vis en vlees die je zelf aan tafel roostert. Aan dat laatste kom ik niet eens toe. Onwaarschijnlijk lekker allemaal! Op de fiets terug, ditmaal - het is rustig - over het asfalt. Morgen naar Busan.
|
BeeldBlog (sinds 2013)Wanneer ik onderweg ben, probeer ik regelmatig bijdragen te plaatsen in dit BeeldBlog, als het enigszins kan dagelijks. Garanties dat dat lukt zijn er niet, want ik ben van vóór het blogtijdperk... 😉. Categorieën
Alles
Archief
Augustus 2016
|
- HOME
- PLANNEN VOOR 2017
- PLANNEN VOOR 2018
- BEELDBLOG
- OVERZICHTSKAARTEN 2013
- OVERZICHTSKAARTEN 2015
-
REIZEN VÓÓR 2015
- 2014: Marokko
- 2008: Australië >
- 2000: Nova Scotia >
- 1998: Mongolië - China >
- 1996: Mexico >
- 1992: Verenigde Staten >
- 1991: NL - Polen >
- 1990: Canada - VS >
- 1987: Verenigde Staten >
- 1982: Tunesië - Algerije >
- 1980: Egypte >
- 1971: Kenya - Tanzania >
- 1967: NL - Spanje >
- 1966: NL - Zwitserland >
- 1965: NL - Frankrijk >
- VOORBEREIDING
- LINKS
- OVER MEZELF
- CONTACT
- ENGLISH
- COLOFON